बा! तुम्मा दिन क्या हार मान्यौ त ?

बा ! 

तुम्मा पालादै त आईले यता केई अलक्कै भयाको छ ।  

ठौर उईथै भया पनि ठेकथिति अक्कै आयाको छ ।।

नौला माण्ठ, नौला कुडा, नौलै चलन ल्यायाका छन्,

पड्न्या, गुन्या, जान्या, बुझ्न्या सप्पै निक्कै भयाको छ ।।

 

नौलो रैबार छ – नदेखिन्या दुस्मनले सातो सलक्कै हरायाको छ ।

कैथोकैथो बिराम जागेर हाम्मो जुग खलक्कै डरायाको छ ।।

ओडा ओडै छुँ, पुडा पुडै छुँ, लकडाउनमा थुनिएका छौं,  

ओक्तोमुन्तर केई छुँनैन जात्तिबित्ति हुरुक्कै गराएको छ ।

 

उईले तुमिले भोग्या म्हामारी कहरी पार पायौ त ? 

क्वारेन्टिन, आइसोलेशन, आईसीयु, भेन्टिलेटर थिएन

छैन गाउँमा अस्पताल, पिसीआर भनि हार खायौ त ? 

अड्कोपड्को स्याहारसुसार गाउँमै सुझबुझ चल्यो होला,

माण्ठकन डिंगाबाछा हुल्या जो बाटै बार लायौ त ? 

 

साँच्चै तुम्मा जुगमै बा! 

न देउताले सुम्ज्यो न राजाले सक्यो भनिकन हार मान्यौ त ? 

फान्चौरी। २०७७ भाद्र ३ गते बुधबार, कुशेऔशी