शुभकामना: दिर्घायु गीत

      At 4 am today, I got this nice poem in my inbox, couldn't stop sharing it through my blogpage ....      

 - मंसीर १७, २०७२ (सअ)

तिम्रो दिर्घायुको म गीत सधैं गाउँछु ॥

 

म गीत गुन्गुनाउँछु,  म प्रीत फर्फराउँछु ।

संगीत भरी तिम्रो, दिर्घायुको गाउँछु ॥

म समुन्द्र जान्छु, मोती टिपी ल्याउँछु ।

जन्मदिनमा तिम्लाई, हार बनाई दिन्छु ॥

तिम्रो दिर्घायुको म गीत सधैं गाउँछु ॥

म गगनमा उड्छु, हावा सँगै डुल्छु ।

बिहानीको लाली टिपी, तिमीलाई दिन्छु ॥

म फुल सँगै खेल्छु, तिमीलाई देख्छु ।

सुबास चोरी जन्मदिनमा, उपहार दिन्छु ॥

तिम्रो दिर्घायुको म गीत सधैं गाउँछु ॥

म जुनसँग सोध्छु, तारासँग खाेज्छु ।

तिमीलाई खाेज्दै , ईन्द्रेणीलाई भन्छु ॥

म रंग देउ भन्छु , संगै छेउ जान्छु ।

सबै रंग भरिकन तिमीलाई नै दिन्छु ॥

तिम्रो दिर्घायुको म गीत सधैं गाउँछु ॥

म सुर्यलाई हेर्छु , चन्द्रमा लाई चुम्छु ।

तिमीलाई राख्न भनि, ताज महल बुन्छु ॥

म प्रीत गुन्गुनाउछु , संगीतले सजाउछु ।

तिम्रो दिर्घायुको, शुभकामना भन्छु ॥

तिम्रो दिर्घायुको म गीत सधैं गाउँछु ॥

पि. ओ. सि. को नाममा

In the name of POC

नियमनको घेरा पर
गन्तव्य विश्रामस्थल
जो जन्माउन्छ -
एक चासो, अनेक चर्चा
एक रहस्य, अनेक आसंका
एक विश्वास, अनेक भरोसा
अलिखित तर अभिन्न दैनिकी
अर्थात, पिओसी।


पिओसीको  रंग -
हरेक दिन कन्चन र संग्लो पानी झैँ
आफ्नै रंग भरेर घोल्न मिल्ने ।
हरेक दिन एक खाली क्यानभास जस्तो
आफ्नै कुचीले रंग पोत्न मिल्ने ।

पिओसी कहिले दार्शनिक बनेर
जीवन र जगतको रहस्य खोज्दछ
त कहिले आवारा उद्देश्यहीन झैँ
बेतुक र बेमतलवी चर्चामा रम्छ।

पिओसी एक मन्दिर बनेको छ
दैनिक कोही भक्त पुगेको हुन्छ
तनाव ओकलेर तंग्रिञ्छ कोही
अर्ति सिकिर सप्रिन्छ कोही
आ-आफ्नै भाकल आफ्नै अर्चना।

पिओसी निर्बाध छ
कैयौं प्रहार आए तर रोकिएन
कैयौं आलोचना भए तर अल्झिएन
संकट सहेर सुचारु पिओसि
एक जिन्दगी बन्यो
पिओसी जिन्दगी।

पिओसीले रुप फेर्न सक्छ
साईबर स्वरुप बनेर
पिओसीले स्थान फेर्न सक्छ
पिओसिले शाखा खोज्न सक्छ
पिओसिले पात्र बदल्न सक्छ
तर, पिओसी अपरिहार्य छ
पिओसी निरन्तर छ।

- 6.27,2015 Friday

२०७२. १. १२. ११: ५६

२०७२. १. १२. ११: ५६ 

नयाँ सालको उमङ्ग उसै
घडीको टिक्  टिक् मध्यान्हतर्फ
तर ११.५६ मात्र बज्यो
घडी रोकियो
मध्यान्ह आएन
तरङ्ग आयो
भुकम्प आयो।

महा-भुकम्प
दन्त्यकथाको राक्षस झैँ
कोलाहलमय अजङ्गको रुप लिएर
शान्त मानवबस्तीमा पस्यो एकाएक
र क्षतविक्षत बने बास र बगैचा ।

जमिन तरल भयो एकाएक
र छाल उर्लिएझैं तरंगित
तैरिए मान्छेहरु त्यसैमा
डुब्ने त्रास लिएर सशंकित ।

भू-कम्प संगसंगै
जीवन परकम्पमा बदलियो
गोरेटोहरु बदलियो
सपनाहरुले रंग बदले
आकांक्षाहरुको आकार बदलियो
समग्र दैनिकी बदलियो ।

टिक्  टिक्
घडी रोकियो ११:५६ मा
मध्यान्ह आएन
भुकम्प आयो

त्यो नबिर्सिने पल
अर्थात, २०७२. १. १२. ११: ५६

धुलो भन्दा पर (Retreat and Rejuvenation: days away from dusty city)

काठमाडौँको धुलो, धुवाँ र कोलाहलमय दैनिकीबाट पर प्रकृति समीपको साक्षात्कार हुने अवसर आफैमा यौटा rejuvenating experience हो।  रोमान्चक गतिबिधिले भरिएको दुईरात र तिनदिन अविश्मरणीय बन्यो।  काठमाडौँबाट बिहिबार मार्च २६, २०१५ को बिहान ६:०० बजेदेखि  शुरु यात्रा झन्डै नन-स्टप चल्यो र शनिबार मार्च २८, २०१५ को बेलुका ५:३० तिर सम्पन्न भयो।  लामो बस-यात्रा, त्रिशुली नदिको रयाफ्टिंग,  सौराहाको जंगल जीप-सफारी, वाकिंग, क्यानोइङ्ग, एलिफेंट राईड र भरपुर इविनिंग ईभेण्टस्।  एकपछि अर्को इभेन्ट यसरी क्रमबद्ध रहे कि बोरिङ्ग क्षण नै भएन ।  OYO (on-your-own)  समयको स्विमिङ्ग र च्या-पसलको जमघटले पनि रमाइलो थपे। मौसमले पनि अचम्मै संग साथ दियो - Outdoor Events कुनै बिथोलिएन। एकाबिहानै  गड्याङ्ग-गुडुंग गर्दै दर्किएको झरीले बरु  सितलता र जंगल सफारीमा धुलोबाट मुक्ति दियो।  Indoor मा भएका रचनात्मक, सृजनात्मक  र हास्यपरक  प्रस्तुति र इभेण्टहरुले तानिरहे।  मैले दोस्रो दिन Reflection Session मा अन्य टिमले Sharing गर्दागर्दै एउटा instant sketch draw गरेको थिएँ (चित्रमा)।  फर्किदाको बस-यात्रा नन-स्टप संगीतमय थियो - उस्तै जोश र रोमान्चकता बोकेको।


त्रिशुली नदिको रयाफ्टिंग: यात्रा भरिको उत्कृष्ट रोमान्चक अनुभूति। फील नगरी बयान गर्नै सकिन्न। एकातिर पृथ्वी राजमार्गको किनारा र अर्कोतिर ढुंगे पखेरा, गहिरो त्रिशुली नदिको धमिलो पानी,  ६ बोट,   ६-८ जनाप्रति र्याफ्टबोट, एउटा/एउटा गाईड,  २५ किमिको यात्रा, ७-८ र्यापिडक्रस गर्दै करिव २.५ घण्टामा सकियो।  धेरै सहयात्रीहरु डराएका थिए। ओहो !! …. ओहो!! … बाट शुरु र्याफ्टिंगको अन्त एकनासले आहा !!…. आहा !!….मा सकियो।