Wednesday, November 13, 2013

Futsal (फुटशः) अनुभव

अगष्ट २५, २०१३ मा ए.आई.एन. ले पहिलो चोटी Inter INGO Futsal Competition गर्ने सूचनाको  ईमेल आयो  । यसबाट social cause कोलागि रकम संकलन गर्ने उद्देश्य पनि रहेछ।  हाम्रो अफिसको दीपकदाईले कुरो अघि बढाउने जिम्मा मलाई दिनु भयो।  अनि अफिसको बैठकमै राख्यौं र  हाम्रो टिम बन्यो ।  जम्मा १० वटा आई.एन.जी.ओ. को टिम खेल्ने भयो।      

Futsal (बोल्दा फुटशः) को बारे पहिलो चोटी सुनेको यसै बेला हो।  यसको पोर्चुगीज भाषामा futebol de salão, अर्थात "hall football" हुँदो रहेछ।  सन् १९८५ मा आएर स्पेनमा 'fútbol sala" भन्ने  नाम सुरु भएको रहेछ।  त्यसपछि अन्तराष्ट्रिय रुप मै Futsal (फुटशः) नाम प्रख्यात भएछ।  तर, यो खेलको सुरुवात ब्राजिल र उरुग्वेमा फुटबल खेल्ने मैदानको अभावमा भएको रहेछ।  आजका धेरै ब्राजिलियन फुटबल स्टारहरु कुनै बेलाका फुटशः खेलाडी रहेछन।  एकातर्फ किपरसहित ५ जना खेल्न मिल्ने यो खेलमा बल केहि सानो र नरम हुने रहेछ भने ग्राउण्डलाई Pitch 'पिच' भनिँदो रहेछ। काठमाडौँमा यो खेल खेल्न सकिने पिच केहि समय यता निकै खुलेका रहेछन । फुटबल ग्राउण्ड नहुने नेपाल जस्तो ठाउँमा यसको भविष्य निकै राम्रो हुने देखिन्छ।       


हामि सुरज, प्रवरण, प्रमोद, राजेश, संजीव, भवानी,  र म खेल्ने कुरा भयो।  पछि रिजन (इण्टर्न) र खगेन्द्र पनि थपिए।  प्रमोद क्याप्टेन चुन्यौं । उपासनालाई म्यानेजर।  प्राक्टिस गर्ने कुरो भयो। प्रभारण किपर।  उनि अन्य व्यवस्थापनको कुरो पनि हेर्थे।  पिच भाडामा लिनु पर्ने।  १५०० देखि २००० सम्म प्रति घण्टा।  चारवटा म्याचको योजना बनेको तर अरु अफिसका साथिहरुसंग मिलेर खेल्दा केहि बढी नै खेल्न मिल्यो  ।   फुटबल सुज प्रयोग गर्न नमिल्ने।  फुटशः खेल्ने जुत्ता फरक हुँदो रहेछ। अफिसले प्रयोजन गर्यो।  

एच.आई.का साथीहरुसंग पहिलो पल्ट प्राक्टिस गेम खेलियो - भृकुटीमण्डपमा। हाम्रो टिमका सबै सदस्यको लागि यो पहिलो अनुभव थियो।  बिपक्षी केहि अनुभवी।  हाम्रो समन्वय, नियन्त्रण, प्रहार सबै कच्चा। एक घण्टा टेकेर खेल्न सक्न निकै स्टामिना चाहिने। निकै दौडनु पर्ने।  असिनपसिन हुने।  थोरै गोल गरियो, धेरै गोल खाईयो। तर, रमाइलो भयो।  सानो समिक्षा गर्यौ।  हाम्रो कमजोरी हामि सबै पहिलो चोटी खेल्दै थियौं।

अर्को खेल एच.के.आई. संग महेशजी को आग्रहमा खेल्यौं।  सानेपामा।  निकै गोल खाईयो।  उनीहरुको टिममा ३ जना नियमित खेल्ने दक्ष खेलाडि रहेछन। समिक्षा गरियो।  हाम्रो कमजोरी - समन्वय, नियन्त्रण, इशारा, पास र दौडनेका सबैमा कमि।  तर, सबैजना उन्त्साहित।  राम्रो खेल भावना प्रदर्शन गरे।  रमाइलो भयो।

अभ्यासको बेला अब सतिशजी आउनु भयो।  रिजन (इन्टर्न) पनि आए।  एच. आई. संग अर्को खेल बालुवाटार मा खेल्यौं।  यसपाला बरावरी जसो भयो।  दुइटा खेलाडी थपे पछि, टिममा सुधार आयो।  समन्वय मिल्यो।  अनि अर्को खेल सेभ द चिल्ड्रेन संग खेलियो, सुकेधारामा।  यसमा ठिकै नतिजा थियो।  उताका केहि खेलाडी निकै राम्रो देखिए।  अरु केहि खेल पनि खेल्यौं।  रमाइलोको लागि र तयारीको लागि।  म आफु राम्रो खेल्न नसक्ने।  एक्स्ट्राको रुपमा खेलें।  बिस्तारै केहि विश्वास बढ्यो।  हौसाला थियो।

टाईसिट आयो।  हाम्रो समूहमा ५ टिम -  सर्च फर कमन ग्राउण्ड, ह्याण्डिक्याप इन्टर्नेशनल, यु. एम. एन. हेलेन कलर इन्टरनेशनल र एफ. एच. आई. ३६०।  हामीलाई सर्च फर कमन ग्राउण्ड र  यु. एम. एन.  को खेलस्तर बारे आंकलन थिएन।  तर हामि जित्न सक्ने अनुमान लगायौं।

खेल सुरु भयो। एक्स सेल पिच बालुवाटारमा सामान्य औपचारितासाथ् ।   दुइटा पिचमा दुई समुहको खेल समानान्तर।

हामीले पहिलो म्याच जित्यौं - १ को बिरुद्ध ९ गोल हान्यौ। मैले पनि खेलें।  गजब सुरुवात ! हाम्रो सपोर्टमा अफिसबाट मेरिना, निलिमा, अन्जुहरु आएका थिए।  निकै कराए।
अर्को म्याच एच. आई. संग खेलियो।  उनीहरुको अनुमान बिपरित हामीले निकै राम्रो खेल्यौं।  जित्यौं।  ४ को बिरुद्ध ६ गोल।  चार्टमा हामि अगाडी बढ्यौं।  अर्कोलाई जितेमा हामि सेमी फाइनल जाने सम्भावना।

य़ु. एम. एन. संग सुरु भयो।  २ जना बलिष्ठ विदेशीखेलाडी थिए।  खेलमा कडा प्रतिष्पर्धा भयो।  हाम्रो किपरले बल हान्न राखेको, बिपक्षीले गोल गरिदियो।  रेफ्रीले सदर गर्यो।  विवादित गोल।  प्रतिकार गर्न खोजेको , अनुशासनको कुरो लाएर बोल्न दिएनन।  हामि एक गोलले हार्न पुग्यौं।  अब सेमी फाइनल यात्रा गणितीय हुन पुग्यो। एच. के. आई. निकै बलियो थियो।  सोझो जितमा अघि बढेको।  एच. आई.ले थोरै गोल अन्तरले यु. एम.एन.लाई जितेमा हाम्रो चान्स थियो।  त्यो पुरा भएन।  अनि हामि बाहिरियौं। तर, चार्ट लिस्टमा हामि ५ औं स्थानमा पर्यौं।

सेमी-फाइनल र फाइनलका म्याचहरु हार्दिक पिच, पुल्चोक तिर भयो।  प्राक्टिकल यक्सन बिजेता र एच.के.आई. उपविजेता।  हाम्रो हितैषी महेशजी बेस्ट कीपर बन्नु भयो।


यसबाट ५०,००० जति रकम संकलन गरेर नेपालमा कार्यरत आइ.एन.जी.ओ.हरुको संगठनमार्फत एउटा अनाथ बालबालिकाको क्षेत्रमा काम गर्ने संस्थालाई प्रदान गरियो।

यसले फुटशः प्रतिको चासो र रुचि बढायो।  शारीरिक अभ्यासको निम्ति पनि राम्रो।  केहि अन्तारलामा अरु खेल पनि खेल्यौं। आमन्त्रित।  प्रायः नियमित खेल्ने युवा टोलीहरु संग।  अन्तिम चोटीको खेल पछि यौटा सिकाइ भयो - समान क्षमताका टिम बीच खेल सन्तुलित, रोमान्चक र रमाइलो हुन्छ।  दक्ष्य टिम संग खेल्दा निकै दबाब भोग्नु पर्छ। जसले खेलको रोमान्चकता ओझेल पर्ने।  अब अर्को चोटी हामि आन्तरिक टोलि कतै खेली रहेको हुनेछौ।   

समाप्त।
  

1 comment:

  1. Recalled good memory and team work and thanks for the documentation and sbaring. Congrats to the team who participated and supporters.

    ReplyDelete